Je dressoir
je schommelstoel
je leeslamp en je eettafel
ze staan hier
en vullen mijn kamer
mijn ruimte
ik zie hoe je ze gemist hebt
daar
in dat donkere hok
bij die monsters
met hun gruwelijkheden
hoe je nooiot meer loskwam
van de pijn jou aangedaan
dat je niet wilde praten
dat je niet ophield met praten
mijn tranen toverde
mijn hart
is bij jou gebleven
en dan zie ik de spiegel
boven je dressoir
zie ik de werekld achter mij
de wereld die op mij wacht
vandaag
laat ik tranen achter
keer ik mij om
de toekomst tegemoet
neem mijn hart mee
met jouw verscheurende groet.
Stadsdichter Alphen aan den Rijn 