Maandelijks archief: januari 2017

Je staart al drieënhalve eeuw over water en de overzij je waakte lang over school en villa als een vaste burcht aan Lage Zijde maar altijd speurend over veld en schepen niets dat voorbij kwam bracht jou van je stuk … Lees verder →

De zon daalt langzaam tussen grasspriet en riet tussen vogel en koe het landschap in zij slaat haar ogen niet neer verdwijnt in het veen maar waar gaat zij heen zelfs hier in de polder zie ik slechts de horiZON … Lees verder →

De brede stroom van de Oude Rijn is altijd grens geweest zij wilde dat niet altijd zijn maar heeft het ook nooit gevreesd nu stroomt zij tussen Hoorn en Groenoord als sterkste bedaard voort haar golven kabbelen verlokken vogels natuur … Lees verder →

Trots en onweerstaanbaar verheft zich het theater aan het plein dat ongemerkt overgaat in water uitziet over de rivier en tuurt naar de overzijde waar het land veel lager ligt al sinds Romeinse tijden Castellum de plek waar ieder binnengaat … Lees verder →

ik kom van ver waar ik ga, weet niemand maar waar mijn pen ligt, ben ik thuis   thuis is bij het toetsenbord de usb-stick en het beeldscherm waar ik naar staar terwijl poes ervoor gaat zitten   schrijven is … Lees verder →

Uitgebroken buiten stond ik heel verbaasd opgewonden zwiepend met mijn staart die soms mijn oog bereikte mijn oren veerden op en neer ik liep de vele meters tot aan de rand van de stad verdwaald speurde ik om mij heen … Lees verder →

De Lage Zij de naam die het al lijkt te zeggen heel het verleden zakt hier in de put een nieuwe stad nieuwe straten en gebouwen en niets herinnert aan de stroom die ooit passeerde de school verdween men hoorde … Lees verder →