Hier aan het water,langs de oever
verlies ik snel het overzicht
de één van links, de ander rechtdoor
het water stroomt mij om de oren
De brug verheft je niet
de vlakke polders lijken soms
te stijgen met hun Groene Hart
waarin bedrijven ploeterend voortgaan
en met smart
de zwanen vorstelijk leven
hun vriendschap tonen met hun pracht
en bedelaars het bos opzoeken
als verblijfplaats voor de nacht
de stad temidden van het water
haast vergeten
en te snel voorbij gestroomd
maar hier in ’t hart
waar wateren kruisen
de stad zijn best doet op te bruisen
door verwarring en onzekerheid
is zij verstomd
kom laat de wateren nu hun taak doen
en je verheffen boven al
ja je oevers zullen dankbaar grijnzen
als badplaats is de glorie aan jou!