Fantasie als flauwekul

De harde werkelijkheid zo zeker en strak,
Biedt ons een steunpunt, een onderdak
De fantasie, soepel en levend.
Steeds weer nieuwe gezichten wevend,
Ogend als onzin, gezwets, flauwekul,
Geklets voor de domme en goeiige sul,
Biedt ons een weg naar een stralende horizon,
Die angsten en vrees met gemak overwon.
Niet het rijmen maakt dichten tot werk’lijke kunst
Het is slechts een woordrijke en taalvriendelijke gunst
Maar achter de woorden schuilt een hart, een gedachte,
Die wanhoop en angst tot ondergang brachten.